Even Voorstellen
Mijn naam is Danielle van Dijk en ik ben geboren op 13 oktober 1953 in Hilversum. Ik heb een fijne en ongecompliceerde jeugd gehad met veel aandacht voor verhalen, natuur en fantasie. Mijn ouders waren vrijdenkers; mijn moeder voelde zich aangetrokken tot de antroposofie. Mijn zus en ik kregen de jeugdwijding in de Christengemeenschap in Zeist en elke avond werd een gebed gezegd. Verder deden we niet aan ‘religie’; wel waren er de verhalen op zaterdagavond uit de Bijbel en de gesprekken over het leven, karma of reïncarnatie.
Mijn moeder wilde ons spiritueel en kunstzinnig opvoeden, maar de Vrije School was te ver weg en daarom ging ik naar de Hilversumse Schoolvereniging. Daarna naar het Nieuwe Lyceum, afdeling gymnasium B. Ik hield erg veel van de Odyssee en de Griekse mythologie: een verborgen wereld ging voor me open.
Na het eindexamen ging ik in Utrecht studeren en op kamers: een heerlijke stad! Ik woon er nog steeds! Het werd Nederlandse taal- en letterkunde. Na mijn kandidaats vond ik de wetenschap saai worden en wilde ik aan de slag: lesgeven op de Vrije School Zeist. Geweldig vond ik dat! Met 21 jaar stond ik voor de klas. Jonge mensen inspireren met literatuur en verhalen enthousiasmeerde me zo, dat ik me helemaal verbond met het vrijeschoolonderwijs. Ik werd mentor, kwam in het beleid van de school en regisseerde toneelstukken. De creativiteit was in de jaren voordat ik kinderen kreeg enorm.
Eind 1980 nam ik afscheid om nog een grote reis te maken met mijn partner, Peter. Daarna wilde ik graag kinderen en tevens mijn eerste graad (tegenwoordig Master genoemd) halen. Dat lukte met kunst- en vliegwerk: in 1983 werd onze oudste zoon Wouter geboren en in datzelfde jaar richtte ik met een groep initiatiefleden de Vrije School Utrecht op. In 1984 werd Guido geboren en studeerde ik tevens af aan de universiteit van Amsterdam. Het lesgeven werd parttime hervat, want het was toch de leukste baan die ik me kon denken: werken met opgroeiende mensen en hen inspireren. De lessen kregen nu vaker een filosofische ondertoon en we discussieerden heel wat af over het leven en over hun leven.
In 1987 kregen we onze derde zoon, Michiel, en verlieten we de woongroep waar we als echte 60’ jaren- babyboomers meer dan 15 jaar met plezier gewoond hadden. Nu een eigen huis en een eigen gezin. In 1989 werden Rense en Iris geboren, onze tweeling. Allen gingen naar de Vrije School Utrecht en daarna naar de inmiddels regionale Bovenbouw te Zeist (VO), waar ik ruim 40 jaar les heb gegeven. Nu, in 2022, hebben ze allen een mooi gezin en genieten volop van het leven en hun werken in de wereld.
In 2007 – de jongsten waren toen 18 jaar- vatte ik het plan op om naast mijn lessen en het beleidswerk boeken te gaan schrijven over het werken aan een betere wereld. Vanaf die tijd geef ik samen met een vriendin meditatiewerkplaatsen.
Een leven is natuurlijk niet op een A4 te vatten, maar de essentie is hopelijk duidelijk: innerlijke ontwikkeling stimuleren (ook bij mezelf uiteraard) en Mens worden in de meest humane zin van het woord is de kern waar het in mijn leven om draait. En: de liefde natuurlijk, maar dat is eigenlijk hetzelfde.
Op de achterkant van mijn boeken staat dit: Drs. Danielle van Dijk (1953) houdt zich al meer dan veertig jaar bezig met geesteswetenschappen, esoterie en gnostiek. Ze studeerde Nederlandse taal-en letterkunde in Utrecht en Amsterdam. Vanaf 1975 is ze docent op de Stichtse Vrije School te Zeist (VO). Ze geeft lezingen over haar boeken en heeft een eigen meditatiewerkplaats.